عاقبت توقف «طرح شنا» در مدارس +فیلم
تاریخ انتشار: ۲۲ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۶۳۵۳۱۳
طرح آموزش شنا در مدارس که از سال ۸۹ آغاز شده بود، در سال ۹۲ متوقف شد و اکنون ماحصل این عدم آموزش، غرق شدن دلخراش یک نوجوان کرمانشاهی جلوی چشمان دوستانش در یک دریاچه است.
به گزارش مشرق، طرح آموزش شنا در مدارس از مهر ماه 1389 آغاز شد و پس از چهار سالی که این موضوع در حال پیشرفت بود، به یکباره با توقف مواجه شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
توقف این طرح از سال 1392 کلید خورد و بعدها مسئولان تربیت بدنی آموزش و پرورش علت اصلی توقف این طرح را نداشتن اعتبارات برای اجرای این طرح ملی عنوان کردند.
طرح (سباح) یا آموزش اجباری شنا به دانش‌آموزان سوم دبستانی با این هدف آغاز شد که دانش‌آموزان بتوانند شنا را به صورت پایه در مدارس آغاز و در آینده این ورزش را ادامه دهند تا به ورزش قهرمانی کشور متصل شود؛ ضمن اینکه موضوع آموزش شنا از تأکیدات پیامبر مکرم اسلام(ص) است.
شروع این طرح به صورت کلی برای آموزش شنا، ایده خوبی بود اما بعدها منتقدان عنوان کردند که دانش‌آموزان با چند ساعت نمی‌توانند در معدود استخرها آموزش شنا ببینند و موارد متعددی از عدم اجرای صحیح این طرح ارائه شد.
در حالی آن زمان منتقدان به دنبال توقف طرح شنا(سباح) بودند که آموزش و پرورش تلاش می‌کرد تا با تمام توان، این طرح را به سرانجام رساند و حدود یک میلیون دانش‌آموز پایه سومی، با اصول اولیه شنا کردن و ماندن روی آب آشنا شوند.
نا گفته نماند هر طرحی در آغاز اجرا با مشکلاتی مواجه میشود، اما مهم ادامه فعالیت با برطرف شدن مشکلات است.
کیومرث هاشمی که در زمان اجرای طرح آموزش شنا در مدارس به عنوان قائم مقام وزیر آموزش و پرورش در امور تربیت بدنی بود، در دی ماه 1389 در خصوص این طرح گفت: «زمانی که طرح اجباری شدن شنا مطرح شد، مساله داشتن استخر به طور دقیق مورد توجه قرار گرفت. در حال حاضر 1055 استخر سرپوشیده که استاندارد هستند برای این طرح شناسایی شده‌اند. جدا از آن که آموزش و پرورش در این زمینه با استخرهای خصوصی و دولتی قرارداد می‌بندد، بیش از 80 درصد دانش‌آموزان ابتدایی در مناطقی واقع شده‌اند که استخر دارند. برای 20 درصد باقی‌مانده دانش‌آموزان نیز که حدود 200 هزار نفر می‌شوند در ایام تابستان با برگزاری اردوهای 20 روزه فرهنگی و آموزشی برنامه داریم که در آنجا شنا را آموزش ببینند. ما به دنبال این هستیم که بعد از شناسایی نقاط ضعف این طرح و رفع آنها، در شورای عالی ورزش به ریاست رئیس‌جمهور، مصوب نماییم که دانش‌آموزی از مقطع پنجم ابتدایی به مراحل بالاتر برود که رشته شنا را کامل یاد گرفته باشد. آن وقت می‌توانیم ادعا کنیم که ورزش به معنای واقعی کلمه در آموزش و پرورش نهادینه شده است».
نکته قابل توجه این است که در سال‌های اخیر بسیاری از کودکان و نوجوانانی که وارد ورزش حرفه‌ای به خصوص شنا شده‌اند اذعان می‌کنند از همین مدارس کار را آغاز کردند و اگر مدرسه، آنها را به اجبار برای آموزش به استخر نمی‌برد، هرگز نمی‌توانستند امروز شناگری قابل برای خودشان باشند.
فارغ از موضوع آموزش شنا، امروز در بسیاری حوادث هستند افرادی که به علت ندانستن شنا، در رودخانه، دریا و دریاچه‌ها جان خود را از دست می‌دهند.
**لحظه‌ای که نوجوان کرمانشاهی در دریاچه جان سپرد
در یکی از جدیدترین موارد، چندی پیش بود که حادثه‌ای تلخ در سراب نجوبران بخش بیستون شهرستان هرسین از توابع کرمانشاه رخ داد.
در این حادثه، نوجوانان در حاشیه این دریاچه در حال بازی بودند که توپ آنها به درون دریاچه افتاد و یکی از بچه‌ها به نام «علی» برای آوردن توپ، دل به آب زد.
اما بعد از مدتی، علی به علت اینکه شنا بلد نبود در وسط این دریاچه شروع به دست و پا زدن و کمک خواستن کرد. فردی برای کمک به او تلاش کرد اما چون او هم شنا بلد نبود، نتوانست کاری از پیش ببرد.
لحظات به سرعت می‌گذشت و بر جمعیت نظاره‌گر بر کودکی که در حال غرق شدن بود، اضافه می‌شد اما هیچ‌کس شنا بلد نبود و در نهایت علی به اعماق آب فرو رفت.
در شرایطی که نوجوانی در حال جان دادن بود و هیچ‌کس نمی‌توانست او را نجات دهد، نوجوانی هم دوربین به دست، لحظات مرگ هم مدرسه‌ای خود را ثبت می‌کرد که البته همین هم جای سوال است که نوجوانان‌مان استفاده از ابزارهای ارتباطی را کاملا می‌دانند و تصویری می‌گیرند که جهانی میشود اما قادر به نجات فرد در حال غرق شدن نیستند!
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی‌کند.فایل آن‌را از اینجا دانلود کنید: video/mp4
این فیلم که در فضای مجازی منتشر شده است، ماجرای تلخ مرگ یک نوجوان را جلوی چشمان هم‌مدرسه‌ای‌هایش به تصویر می‌کشد.
**عاقبت توقف طرح شنا
کاش اینک همان کسانی که معتقد بودند طرح شنا هیچ اثر مطلوبی ندارد، پاسخ می‌دادند که آیا اگر فقط یک دانش‌آموز در این جمع شنا بلد بود، این نوجوان از دست می‌رفت؟
**طلب 200 هزار تومانی مدارس برای آموزش شنا!
طرح شنا اکنون در مدارسی که استخر دارند با دریافت مبلغ قابل توجهی پول از اولیا انجام میشود.
یکی از اولیای دانش‌آموزان گفت: پسرم در پایه سوم دبستان تحصیل می‌کند و چند روز پیش مدرسه اعلام کرد که باید 200 هزار تومان بابت آموزش شنا به مدرسه پرداخت کنیم.
وی افزود: وقتی از مسئولان مدرسه جویا شدم که مگر این طرح رایگان نیست، پاسخ دادند که کدام طرح در این کشور رایگان اجرا میشود؛ شما باید این مبلغ را پرداخت کنید.
این اولیا دانش‌آموز تصریح کرد: مدرسه اعلام کرد که اگر پول را پرداخت نکنید، خودتان باید بچه را برای آموزش شنا بیرون از مدرسه ثبت نام کنید و گواهی این آموزش را به مدرسه ارائه کنید.
طرح شنا روزی که آغاز شد به صورت رایگان تمام دانش‌آموزان را تحت پوشش قرار داد و امروز پس از گذشت 7 سال، یا این طرح متوقف شده است و یا در معدود مدارسی با دریافت مبالغ مختلف از اولیا، اجرا میشود.
در مجموع به نظر می‌رسد که آموزش و پرورش با یک برنامه مدیریتی و مدون می‌تواند این طرح را تمام و کمال در کشور اجرا کند، مگر اینکه مسئولان خودشان علاقه‌ای به اجرای این طرح نداشته باشند، زیرا اجرایی شدن آن با این همه امکانات در کشور شدنی است.
متأسفانه در سال‌های اخیر به علت توقف این طرح، اجحافی در حق دانش‌آموزان شد و در چندین سال گذشته هیچ دانش‌آموزی آموزش شنا را در مدارس فرا نگرفت تا در آینده بتواند هم جان خود را حفظ کند و هم بتواند جان فردی دیگر را نجات دهد.
منبع: فارسمنبع: مشرق
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۶۳۵۳۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نسخه‌پیچی و ممنوعیت‌های عجیب به سبک دهه ۶۰ در مدارس دخترانه | دانش‌آموزان را لجباز نکنید!
روزنامه هم میهن در گزارشی به قلم شادی مکی به سختگیری‌هایی که در برخی مدارس میشود پرداخت و همچنین رفتار مدیران و معاونان را در این مدارس مورد بررسی قرار داد: در مدارس چه می‌گذرد؟ مدیران، مشاوران و معاونان چگونه با دانش‌آموزان تعامل می‌کنند؟ اینها پرسش‌های مهمی است که دانش‌آموزان، مدیران و کارشناسان آموزشی به آن پاسخ می‌دهند. دانش‌آموزان می‌گویند که هنوز کیف‌هایشان را برای پیدا کردن سیگار، آینه، لوازم آرایش و گوشی‌های تلفن‌همراه می‌گردند و در این پروسه فشار زیادی به آنها وارد میشود. هنوز اندازه و رنگ موی دانش‌آموزان دختر در کانون توجه است. هنوز رفت‌وآمدها کنترل میشود. با پسران رفتارهای نادرست میشود، برایشان جلسه‌های توجیهی برگزار می‌کنند و در این وضعیت دانش‌آموزان متولد دهه‌های ۸۰ و ۹۰ که زیربار مدرسه‌داری با سختگیری‌های دهه ۶۰ نمی‌روند، لجبازتر شده‌اند.
کارشناسان آموزشی می‌گویند که با نسخه‌های قدیمی و تاریخ انقضا گذشته نمی‌شود با این دانش‌آموزان تعامل کرد. به گفته این کارشناسان، هنجارهای نوجوانان امروز به‌تبع تحولات رخ‌داده در جهان و در کشور تغییر کرده است. رفتارهایی مانند بازرسی کیف‌ها که نسل‌های دهه‌های ۵۰ و ۶۰ هم با آن سر ناسازگاری داشتند، امروز نمی‌تواند راهی برای تعامل با نوجوانان باشد. تنها نتیجه این رفتارها، احساس انزجار و تنفر نسبت به ارزش‌ها و قوانین است. کارشناسان می‌گویند که نسل جدید، زور و اجبار را نمی‌پذیرد و برای پذیرش یک مسئله ابتدا باید اقناع شود و بعد از آن حق انتخاب داشته باشد.
هنوز «آینه» ممنوع است
دانش‌آموزان مقطع متوسطه گلایه فراوان دارند؛ گلایه آنها از برخوردهای سلیقه‌ای است. کیانا یکی از دانش‌آموزان کلاس نهم است که میگوید: «مسئولان مدرسه، اول سال تحصیلی برای بچه‌ها جلسه‌ای برگزار کردند و درباره همین مسائل با ما حرف زدند. آنها گفتند اگر بچه‌ها پیرسینگ یا هر وسیله دیگری که با استایل دانش‌آموزی تطابق ندارد، همراه‌شان دارند محترمانه تحویل دهند. اما کسی این‌کار را نکرد.
درحال‌حاضر وقتی مسئولان مدرسه چنین وسائلی را دست بچه‌ها ببینند با بی‌احترامی، خشونت و استفاده از الفاظ رکیک می‌گیرند. گاهی هم خانواده‌ها را صدا می‌کنند. بچه‌ها هم وقتی این رفتارها را می‌بینند بیشتر لجبازی می‌کنند.»
کیانا میگوید که فضای مدرسه شاد نیست؛ هیچ اقدامی از سوی مسئولان مدرسه برای شاد کردن فضا صورت نمی‌گیرد و حتی گاهی به آنها فشار وارد می‌کنند: «مثلاً ما را مجبور می‌کنند در بعضی از جشنواره‌های مناسبتی شرکت کنیم که این موضوع ما را آزار می‌دهد. چرا باید برخلاف خواسته‌مان در جشنواره، جشن و مناسبتی مشارکت کنیم. درحالی‌که در مسائل مهم‌تر به خواسته‌های ما توجه نمی‌کنند.»
او ادامه می‌دهد: «مثلاً ما به‌عنوان دانش‌آموزان پایه نهم که در مقطع حساسی هستیم و امتحان نهایی داریم، نیمی از سال به‌دلیل بارداری یا حوادثی که برای معلمان‌مان رخ داد، کلاس نداشتیم و وقتی به این موضوع اعتراض کردیم و درخواست دادیم تا معلم جایگزین برایمان بگذارند، اصلاً به خواسته‌مان توجه نکردند. همه اینها درحالی‌است که توجه به مدل موی دانش‌آموزان یا همراه داشتن انگشتر و گردنبند و آینه، برای آنها مهم‌تر از تشکیل کلاس و داشتن معلم است.»
محمد، دانش‌آموز کلاس دهم است و میگوید که رفتار مسئولان مدرسه با آنها خوب نیست. گاهی کیف بچه‌ها را می‌گردند تا شاید گوشی پیدا کنند، اما این کارها نتیجه معکوس دارد. کیف دانش‌آموزان حریم شخصی آنهاست. او درباره علت لجبازی بچه‌ها با مدیر و مسئولان مدرسه میگوید: «گاهی برای ساده‌ترین مسائل به آنها ناسزا می‌گویند و توهین می‌کنند. این کارها باعث لجبازی دانش‌آموزان میشود.»
تکرار سختگیری دهه‌های قبل
حالا در کنار ماجرای کشیدن سیگارهای الکترونیک و برخورد مسئولان مدرسه، گشتن و بازرسی کیف دانش‌آموز در مدرسه که در دهه‌های گذشته هم رایج بود، آیا می‌تواند راهکاری مناسب برای برخورد با دانش‌آموزان و حفاظت از آنها باشد؟ سوالی که تیموریان به آن پاسخ می‌دهد: «این رفتارها جز ایجاد تنفر و انزجار، نتیجه‌ی دیگری ندارد. کیف دانش‌آموز حریم شخصی اوست؛ اتفاقی که برای نسل‌های دهه ۵۰ و ۶۰ افتاد و آن‌زمان هم مورد اعتراض بچه‌ها بود، چرا باید تکرار شود. به نظر می‌رسد نیاز به یک آموزش همگانی برای تعامل با نسل نوجوان داریم. به‌جای بازرسی بچه‌ها و ایجاد اضطراب و خشم در آنها باید فرهنگ‌سازی کرد، باید زیربنای تربیتی جامعه و بعد مدارس را درست کرد، سپس سراغ دانش‌آموز رفت.»
این جامعه‌شناس معتقد است که امروز هزاران مسئله مهم‌تر از موضوع حجاب در جامعه وجود دارد: «فرهنگ‌سازی با زور و خشونت انجام نمی‌شود. این نسل متفاوت از نسل‌های گذشته فکر می‌کند و هنجارهایش در بسیاری از موارد تغییر کرده است. با زور و فشار نمی‌توان مسئله‌ای را به او تفهیم کرد.»
این کارشناس آموزشی تاکید می‌کند که ساختار اجتماعی و سیاسی روی جامعه تاثیرگذار است و بخشی از والدین هنوز از ساختار سیاسی و اجتماعی تاثیر می‌پذیرند به‌همین‌دلیل نسل جوان نه والدین خود را قبول دارد و نه ساختار سیاسی، مذهبی و اعتقادی را: «وقتی دانش‌آموزان نمی‌توانند توسط والدین، ساختار خانواده و مدرسه ارضای روحی و روانی شوند، به فضاهایی مراجعه می‌کند که ساختارهای اشتباه و ناامنی برایشان دارد.»
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند